ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΟΥΛΑ

Αγαπημένη κυρά Δέσποινα,
Η φήμη σου προτρέχει του μπλόγκ σου. Έχω ένα πρόβλημα και θέλω την πολύτιμη βοήθειά σου, με το αζημίωτο πάντοτε. Εργάζομαι ως γραμματέας σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρία. Τη περασμένη Δευτέρα ο Διευθυντής μου με φώναξε αλλόφρων στο γραφείο του. Είχε κολλήσει το φερμουάρ του (του παντελονιού του, μην παρεξηγηθούμε) και χρειαζόταν βοήθεια. Γονάτισα μπροστά του και άρχισα να το τραβώ προς τα κάτω, αλλά κανένα αποτέλεσμα, μετά προς τα πάνω, τίποτα, μετά πάνω κάτω, αλλά αυτό είχε σκαλώσει για τα καλά. Ευτυχώς, το αφεντικό μου, που είναι άνθρωπος που εκτιμά την προσπάθεια, με παρότρυνε σταθερά στις άοκνες προσπάθειες μου με φράσεις που μου δίναν δύναμη και θέληση να συνεχίσω, όπως «καλά το πάς», «μην σταματάς τώρα», «συνέχισε έτσι», «έλα, λίγο ακόμα». Από το φούσκωμα στο παντελόνι του καταλάβαινα πόσο πολύ ασφυκτιούσε και από τα πνιχτά βογγητά του πόσο θα υπέφερε. Με μια τελευταία θεαματική κίνηση κατάφερα και το ξεκόλλησα καθώς εκείνος άφηνε έναν αναστανεγμό ανακούφισης και έτρεχε να κρυφτεί πίσω από το γραφείο του, προφανώς γιατί ντρεπόταν μήπως δω το εσώρουχό του. Από εκείνη τη μέρα, φοράει σταθερά το ίδιο παντελόνι και με φωνάζει καθημερινά στο γραφείο του προκειμένου να τον βοηθήσω με το φερμουάρ. Όμως κυρά Δέσποινα, εγώ γραμματέας είμαι, όχι κοπτοραπτού και θεωρώ ότι δεν αρμόζει να ασχολούμαι με τέτοια ζητήματα, πολύ περισσότερο τώρα που μου έδωσε προαγωγή και αύξηση. Άσε που, ότι χρήματα παραπάνω παίρνω, τα τρώω στην Ζακλίν που έρχεται κάθε απόγευμα να μου φτιάξει τα νύχια, τα οποία μοιραία καταστρέφονται από την καθημερινή υπερπροσπάθεια.
Σκέφτηκα αρχικά να του πάρω ένα καινούργιο φερμουάρ, μετά σκέφτηκα να του αγοράσω ένα ολόκληρο παντελόνι, μήπως και περνάει περίοδο ανέχειας, αλλά φοβάμαι μην τον προσβάλλω.
Έχω απελπιστεί και δεν ξέρω τι να κάνω.
Αθώα Παιδούλα

Διαβάζω από την πλάτη:

«Αγαπημένη Αθώα Παιδούλα,

Σε περιόδους οικονομικής ύφεσης, αθώο παιδί μου, το δεδομένο καταντά ζητούμενο. Ο διευθυντής σου είναι ένα golden boy που περνάει δύσκολες ώρες. Θα απορούσες πράγματι πολύ αν σου έλεγα ότι το υψηλόβαθμο αυτό στέλεχος πραγματικά δεν έχει δεύτερο παντελόνι να αγοράσει. Ένας άνθρωπος δουλευταράς, ανεξίκακος, ανυστερόβουλος, στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Σε αυτή τη δύσκολη καμπή της ζωής του, μόνο δικοί του άνθρωποι μπορούν να τον συνδράμουν. Στο ανεβοκατέβασμα του φερμουάρ δεν βλέπει απλώς μια πρακτική διευκόλυνση, νιώθει αγνή και άδολη την αφοσίωση και το ενδιαφέρον σου, που τόσο τα έχει ανάγκη. Μην σταματάς τον καλό σου αγώνα. Η προσφορά σου είναι τρισμέγιστη και κάποτε θα ανταμειφθείς για αυτό. Μια μόνο συμβουλή θα σου δώσω, πριν αναβοκατεβάσεις το φερμουάρ, χάιδευέ το για λίγη ώρα, θα δεις ότι θα ξεκολλήσει γρηγορότερα και δεν θα σου χαλάνε τα νύχια.
Με αγάπη,

Κυρά Δέσποινα